Henk Visch

Henk Visch (*1950) begon met tekenen en ging pas later driedimensionaal werken. Zijn eerste objecten noemde hij 'getimmerde tekeningen'. De tekening stelt minder grenzen aan de verbeelding dan een sculptuur; bij de laatste brengt ieder materiaal zijn eigen beperkingen en zijn eigen veld van associaties mee.
De figuren die hij tekende gaan vaak avonturen tegemoet; ze bewegen zich in een soms moeilijk te duiden omgeving. Ze kunnen daar spelen als kinderen en zich verwonderen als kinderen. Over het algemeen zijn ze zowel sekse- als leeftijdsloos. Hun schedel is doorgaans breed, de kin smal. Hun ledematen hebben iets popperigs, ook al zijn de lichamen fraai gewelfd. In hun handelen roepen ze vragen op, zoals het wezen tussen de twee duisternissen; ze geven zelden antwoord. De lineaire, cartoonachtige gestalten zijn informeel van karakter. Vaak hebben de tekeningen iets schetsmatigs.
Wat de tekeningen van Henk Visch met zijn driedimensionale werk verbindt, is dat het concept het vertrekpunt vormt, niet het materiaal en evenmin de vorm. De laatste wordt bepaald door de idee. Zijn driedimensionale werk is in zoverre enigszins conceptueel dat het in de meest verschillende materialen wordt uitgevoerd: in hout, gips, textiel, veren, papier, in aluminium, ijzer, brons, glas, zink, perspex. En vaak in een combinatie van deze materialen. Ook maakt hij gebruik van takken, haren en gevonden voorwerpen (bron: Ons Erfdeel, jaargang 40, 1997)
In 2018 ontving Henk Visch de Jeanne Oosting Award voor zijn oeuvre op papier, waar hij decennia lang aan heeft gewerkt.