Pierre Caille


Drie belangrijke gebeurtenissen hebben er toe geleid dat de kunstenaar Pierre Caille (1911-1996) zijn artistieke leven heeft kunnen beginnen. Ten eerste mocht hij in 1935 met zijn schilderkunst deelnemen aan een expositie bij Galerie Georges Giroux in Brussel. In datzelfde jaar werd zijn werk opgemerkt door Robert Giron, directeur van het Palais des Beaux Arts in Brussel. Giron spoorde hem aan mee te dingen naar een belangrijke kunstprijs. Caille won de prijs. Als laatste ontmoette hij Henry Van de Velde, een Belgische kunstenaar die een grote rol heeft gespeeld in de decoratieve kunsten rond het begin van de twintigste eeuw. Caille had interesse voor de industrialisatie die zich voordeed op het gebied van de vervaardiging van decoratieve objecten. Zelf maakte Caille ook borden en potten van aardewerk, maar hij vond de industrie te ontoereikend voor zijn werk. Het zou tot in de jaren vijftig duren voordat hij internationale waardering voor zijn werk zou krijgen.

Caille was naast schilder en maker van keramiek ook beeldhouwer en sieradenontwerper en is hij verantwoordelijk geweest voor diverse decors. Het werk van Caille kan in twee periodes worden ingedeeld. Tijdens de eerste periode schilderde hij met name ruimtes die een andere wereld dan de onze verbeelden. Deze kunstwerken kenmerken zich door het gebruik van vrolijke kleuren en ritmische vormen. Hiertoe behoort onder andere het werk uit de jaren veertig toen Caille zich aangetrokken voelde tot de populaire kunst die in die jaren werd gemaakt. Daarnaast maakte zijn ontmoeting met de schilder James Ensor grote indruk op Caille. Zijn kunstwerken gingen, net als het werk van Ensor, meer humor bevatten en verbeeldden steeds vaker een magische en demonische wereld. In de tweede periode hergebruikte hij de vormen van zijn collages, tekeningen en prenten en nam hij een utopische wereld als onderwerp. Caille combineerde het dierenthema, oriëntaalse decoraties en populaire Belgische kunst in zijn kunstwerken. In zijn hele oeuvre zijn de haan, de draak en de ruiter vaak terugkerende figuren.

In de jaren zestig begon Caille met het vervaardigen van sculpturen in brons, omdat hij niet wilde dat zijn werk stuk kon gaan of in verval zou raken. Daarnaast maakte hij in een geheel eigen stijl werken op papier, waarbij hij grappige vormen toepast. Deze stijl trok hij in de jaren zeventig door in zijn houten sculpturen, waarvan Les Voyageurs op het metrostation Botanique in Brussel waarschijnlijk de bekendste is. Tot aan het einde van zijn leven is Caille aan het werk geweest, niet alleen op het gebied van de beeldende kunsten, maar ook als schrijver. Pierre Caille is op 24 oktober 1996 in Brussel overleden.

Kunstuitleen Online created by Trilobiet