Marlene Dumas
Marlene Dumas groeide op met haar twee oudere broers in Jacobsdal, op de wijnmakerij van haar vader in Kuilsrivier, Zuid-Afrika. Met Afrikaans als moedertaal ging ze naar de Engelstalige Universiteit van Kaapstad in 1972 . Ze behaalde haar diploma Bachelor in Fine Arts in 1975 . Hier leerde ze kunsttheorie en conceptuele kunst kennen. Het fotografisch werk van Diane Arbus had de meeste invloed op haar werk, wat haar inleidde in de complexiteit van het afbeelden van de mens. Met een tweejarige studiebeurs vertok zij naar Nederland, mede vanwege de taal. Evenals visuele kunst, is taal een belangrijk uitdrukkingsmiddel voor Dumas. In Nederland werkte ze bij Ateliers '63 in Haarlem 1976-1978. Tijdens deze vormende jaren onderzocht Dumas een relatie tussen beeld en tekst in collages, gecombineerd met afgeknipte foto's, tekst en tekeningen.
Het thema ‘tegenstelling’, waar zij in haar leven in Zuid-Afrika met de apartheid veel mee te maken had (blanken tegenover zwarten, cultuurverschillen, confrontatie van de geslachten), beïnvloedde haar werk. Het ‘samen leven in verscheidenheid’ vertaalt zich in een vermenging van raskenmerken: halfslachtige kleurveranderingen en blanke vrouwen in "zwarte" houdingen.
Haar werk is in de eerste plaats nadrukkelijk autobiografisch. Zij is rechtstreeks in het in beeld brengen, onderzoeken en trachten te traceren van haar eigen leven. De thema's: schoolklassen, zwangere vrouwen, kinderen, portretten, maar ook ras, geweld (denk aan haar geboortegrond), sexualiteit en tederheid. Het werk gaat vaak over de spanning tussen kijken en bekeken worden - en in feite over het probleem van interpretatie. Ze werkt veelvuldig naar bestaande afbeeldingen, van pornoplaatjes en politiefoto's tot kunstreproducties, die ze verzamelt in een persoonlijk beeldarchief. In Miss Interpreted zegt ze: ‘Ik handel in tweedehands beelden en eerstehands ervaringen.’ Het beeldmateriaal weerspiegelt de maatschappelijke codes die onze manier van kijken bepalen: codes die Dumas graag ondergraaft en waarvan ze de tegenstrijdigheden bloot wil leggen. Zij kan zich niet vinden in het ideaal van het tot de essentie teruggebrachte kunstwerk: voor haar is er niet één essentie, niet één waarheid.
Marlene Dumas exposeerde in de grote Nederlandse musea, maar ook op twee Documenta’s en in steden als Tokyo, Londen, New York en Johannesburg. Ze had solotentoonstellingen in de Tate Gallery in Londen (1995), in het Museum für Moderne Kunst in Frankfurt (1998), in het MUHKA in Antwerpen (1999) en nam in 1995 voor Nederland deel aan de Biennale van Venetië. In 2005 worden haar kunstwerken getoond in de Saatchi Gallery in Londen. Charles Saatchi noemde haar een van de belangrijkste kunstenaars van het moment, waardoor ze prominent deelnam aan de tentoonstelling The Triumph of Painting. In Nederland is haar werk onder andere te zien in museum De Pont in Tilburg.
Momenteel niet beschikbaar werk
