Emilio Kruithof


Beeldend kunstenaar Emilio Kruithof veroverde Nederland met zijn fascinerende vrouwenportretten, die hij overigens zelf niet zo noemt: “Ik schilder het archetype van de vrouw van nu in de bloei van haar leven, een ideaalbeeld, een illusie. Je komt de vrouwen die ik schilder niet op straat tegen.”
Toen hij achttien jaar was bracht Kruithof een bezoek aan het Haags Gemeentemuseum, waar in samenwerking met het Los Angeles County Museum of Art de expositie 'The spiritual in Art - Het mysterie van de abstracten 1890 - 1985' werd getoond. Deze tentoonstelling overweldigde hem dusdanig, dat hij besloot kunstenaar te worden.

In 1995 studeerde Kruithof af aan de Academie voor Beeldende Kunsten Sint Joost te Breda. Nadat hij de academie had voltooid, besloot hij dat hij als onafhankelijk, subsidievrij kunstenaar door het leven wilde gaan. Hij zag zich daardoor gedwongen om bij een kunsttransportbedrijf aan het werk te gaan: "In het Mauritshuis heb ik alle meesterwerken letterelijk vastgehouden. Kruithof leerde niet alleen op de academie schilderen, maar ook op een vakschool: "Het ' gewone' schilderen en de chemische processen in het laboratorium. Kleurenleer en esthetica werden op een veel hoger niveau gedoceerd dan op de kunstacademie. Uiteindelijk heb ik daar op materiaaltechnisch gebied veel meer geleerd. Op het restauratie-atelier leerde ik er de verschillende lagen onderscheiden. Dat heeft mij mede gevormd."

In een interview zei hij het volgende: "Ik ga voor wat me in mijn hart raakt. Ik vind vrouwen mooi, vrouwen zijn mijn onderwerp. Vroeger spaarde ik al plaatjes van vrouwen, platenhoezen, internet, tijdschriften. Mijn vriendinnen lezen Vogue, Cosmopolitan. Als het even kan graas ik hun literatuur door. De kleuren van cremes, van lingerie, van make-up, die kleuren zijn mijn palet. De huid van modellen ziet er zo magisch uit. Die huid moet gaaf zijn, aanraakbaar. De huid is voor mij alles. Ik kan geen lange strandwandelingen gaan maken, ik moet schilderen. Ik kan vrouwen dan niet om mij heen hebben. Het zijn geliefden, mijn objecten, ze betekenen niets meer dan de vorm waarop ik mijn liefde projecteer. Ja, het zijn objecten, zoals het vaasje voor Morandi en celebrities voor Warhol.

Ik schilder om dezelfde reden waarom een vrouw zich opmaakt. Ze doet het dagelijks met zorgvuldigheid. Ik schilder dagelijks met zorgvuldigheid. Erotisch minimalisme. De vorm, de uitstraling, de houding, de toon, pasteus, transparanten en de kwaststreek. De laatste handeling, daar komt het op aan. Als ik mijn model eenmaal op het doek zie, heb ik er alles aan gedaan. Ze heeft de juiste houding, het exacte kader, een gelaagdheid en structuur. Als laatste handeling volgt mijn intieme 'touch', de streek waarmee ik haar hemdje bestaansrecht geef, haar lippen tot monument verhef.”

Kunstuitleen Online created by Trilobiet