Marian Plug
Marian Plug (1937) heeft zich in haar kunstenaarsbestaan met name bekwaamd in twee technieken: de lithografie en het werken met olieverf. In 1967 kon zij dankzij een beurs de kunst van de lithografie onder de knie krijgen. De jaren zeventig staan dan ook in het teken van de zeefdruk. Dit medium vindt zij helemaal bij de tijdgeest van dat moment passen, waarin democratie een belangrijk begrip voor haar was. Door een grotere oplage kon de prijs gehouden worden en had een groot deel van de bevolking de kans in het bezit van een kunstwerk te komen. In haar zeefdrukken is elk detail even belangrijk. Interpretatie is naar eigen zeggen daardoor niet nodig.
In de jaren tachtig besteedt Plug het maken van grafiek aan een ander uit en begint zij met het maken van olieverfschilderijen. Het landschap, met water, bomen en vergezichten, wordt een vaak terugkerend thema. De verbeelding van het landschap komt echter niet op de eerste plaats voor de kunstenares. Het belangrijkste doel dat zij voor ogen heeft, is het verleiden van de beschouwer. Het thema van het landschap vormt slechts aanleiding tot het maken van het schilderij. Haar kunstwerken ontstaan geheel in het atelier; Plug gebruikt geen schetsen of foto’s als uitgangspunt. Zij streeft dan ook geen exacte naturalistische weergave na. In haar kleurgebruik gaat de voorkeur naar blauwen en groenen. Grove en fijnere penseelstreken worden naast elkaar gebruikt. Qua stijl zitten haar kunstwerken tussen figuratie en abstractie in.
Het werk van Marian Plug bevindt zich onder andere in de collectie van het Stedelijk Museum Amsterdam, Museum De Lakenhal in Leiden en Stedelijk Museum Schiedam.