Jos van Vreeswijk



Van Vreeswijk begon zijn carrière als schilder. Hij werkte in de traditie van het Utrechtse Surrealisme, geïnspireerd door Johannes Moesman. Op 25 jarige leeftijd voelde hij zich niet meer op zijn gemak met het witte, tweedimensionale,vlak. Hij vond dat zijn objecten op zijn schilderijen beter uit zouden komen in drie dimensies. Na een half leven lang beeldhouwerschap zegt hijzelf hierover:
‘Beeldhouwen is simpel, lekker hakken in steen.’ De eerste marmeren beelden van Jos van Vreeswijk lijken volmaakt. Ze zijn perfect gepolijst, abstracte vormen die er heel natuurlijk en kwetsbaar uitzien. Later maakte Van Vreeswijk beelden die een groei naar boven vertonen, naar de lucht, naar het verhevene. Losse elementen, met vakmanschap vervaardigd. Zij hebben vaak de vorm van een schakel van een ketting. Rond 1990 liet Jos van Vreeswijk zich wederom verleiden tot schilderen. Evenals zijn beeldhouwwerk zijn de schilderijen overtuigend en sterk. Zij betekenden voor de kunstenaar een nieuwe doorbraak in zijn oorspronkelijk metier. Het beeldhouwwerk veranderde eveneens dramatisch. En zo geleidelijk als voorheen de ontwikkeling was verlopen van organische, natuurlijke vormen naar abstracte beelden, zo abrupt hakte Van Vreeswijk in 1990 zijn laatste abstracte beeld. Vanaf dat moment ontstonden er koppen en lichamen. Nog steeds binnen een eigen realiteit, slechts verwijzend naar de bestaande werkelijkheid. Laten de eerdere beelden de toeschouwer nog binnen, aanvankelijk door hun zachte vorm en later door middel van schakels, de nieuwe beelden sluiten alles en iedereen buiten. Geblindeerde Torsen zijn volledig naar binnen gekeerde beelden. Opgesloten in hun eigen wereld. Van Vreeswijk zei erover: ‘deze beelden sluiten zich volledig af voor alle geweld en ellende. De schilderijen vormen feitelijk een weerslag van wat zich binnen de beelden afspeelt.’ De beeldhouwer trok zich terug en verhuisde hij naar een idyllische plek in België. Geleidelijk veranderde de uitdrukking van zijn beelden. Verbondenheid en vrede. Hoewel nog vaak geblinddoekt, lijken de beelden van de laatste jaren de buitenwereld weer meer toe te laten. Er zijn onlangs Blind Dates en Bathers in steen en Couples in brons ontstaan, die symbolisch met elkaar verbonden zijn door een eeuwigdurende schakel. Hun afweermechanismen lijken minder defensief, minder scherp, soms zijn ze geheel verdwenen.

Zijn werk is al talloze jaren te bewonderen op ’s werelds belangrijkste kunstbeurzen, waaronder de TEFAF. Hij maakte tal van beelden in opdracht van bedrijven en overheden. Er zijn diverse publicaties verschenen over zijn werk.

Kunstuitleen Online created by Trilobiet